Özet
Bu makalenin öncelikli amacı Adudüddin el-Îcî’nin (ö. 756/1355) el-Ahlâku’l-Adudiyye, el-Mevâkıf ve Tahkîku’t-tefsîr gibi eserlerini merkeze alarak müellifin İbn Sînâcı nefs teorisini nasıl alımladığını, felsefî geleneğe uyarak huy kavramına nasıl yaklaştığını ve bilhassa erdemsizlik ya da ahlaki hastalıklara nasıl baktığını ortaya koymaktır. Makalede ayrıntılı olarak tartıştığımız bu konuda mukayeseli bir yaklaşım izleyerek müellifin öncülü, muasırı ve ardılı olan isimlerin eserlerine ve pek tabii ki şârihlerine atıflar yapılmıştır. Makalenin sonunda verdiğimiz “Ek” ile Îcî’nin el-Ahlâku’l-Adudiyye adlı eserinin ardında oluşan literatürü ve bu literatür üzerine yapılan çalışmaları tanıtmayı hedefledik.